امروز اون پسر خوش قیافه ای که با من از اتوبوس پیاده شد،خیلی قبل از اینکه برسیم سر کوچه ای که می خواست بپیچه توش؛دست کرد تو کیفش و کلیداشو در آورد
آدمایی که اینهمه قبل از رسیدن کلیدشونو در میارن،یا مطمئنن هیشکی پیششون نیست،یا مطمئنن اونی که پیششونه منتظرشون نیست
پی نوشت:این روزها سراسر من درد می کند